الگوی ارتباطی بین ابعاد سرشت – منش و سامانه های مغزی رفتاری با علائم وسواس جبری

اختلال وسواس جبری چهارمین اختلال شایع روانپزشکی است که به­دلیل ماهیت خاص و پیچیده آن در نظام­های تشخیص بحث­های زیادی در خصوص چگونگی طبقه­بندی آن صورت گرفته است به­نحوی که ابعاد رفتاری و زیستی آن به­صورت دقیق مشخص نشده است. روش: به منظور بررسی ارتباط بین ابعاد سرشت و منش و سامانه­های مغزی رفتاری، تعداد 228 نفر از دانشجویان پرسشنامه­های سرشت و منش کلونینجر (tci-125)، گری ویلسون (gw-120) و وسواس پادوآ را تکمیل نمودند. نتایج با استفاده از روش تحلیل رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد که بین ابعاد نوجویی، آسیب پرهیزی و پشتکاری و ابعاد منش همکاری و خودراهبری و سامانه­های بازداری و فعال­سازی رفتاری با علائم وسواس همبستگی­های معنادار وجود دارد. همچنین ابعاد آسیب پرهیزی و نوجویی از ابعاد سرشت و همکاری و خودراهبری از ابعاد منش توام با بازداری رفتاری توانستند تا علائم محتلف اختلال وسواس جبری را پیش­بینی نمایند. نتیجه­ گیری: با توجه به نقش ابعاد سرشتی- منشی و سامانه­های مغزی رفتاری در پیش­بینی علائم وسواس، می­توان عنوان نمود که اختلال وسواس جبری پایه­های زیستی عصبی بارزی دارد.